Het hertimmerde parcours van wat vroeger een klassieker voor de spurters was levert heel wat spektakel op. De vraag blijft of dit een spektakel van de goede smaak is. Met de vele niet te vermijden pech dreigt het eerder een loterij te worden zoals Tiesj in een intervew na de aankomst aangaf dan een faire strijd tussen de beste renners in koers. En inderdaad…veel van de beste renners zijn vooraan in koers te vinden maar kunnen door pech niet echt hun kansen verdedigen.
De vroege ontsnapping wordt door het peloton op speelbare afstand gehouden. Lotto Soudal leidt mee het peloton naar de eerste grindzones of wijngaardpaden. De stenen zijn scherp en liggen bovendien los over de weg gestrooid waardoor het een half mirakel lijkt als je er zonder platte banden door komt.
Ook Tiesj deelt in de klappen en op zo’n 40 km voelt hij de voortube leeglopen. In een bocht kan hij niet anders dan rechtdoor gaan. Gelukkig is er neutrale pechverhelping in de buurt. Na een achtervolging van meer dan 20 km waarbij hij 40 tot 50 man moet passeren kan hij samen met o.a. Gilbert, die even na Tiesj ook plat rijdt, terug aansluiten bij wat overblijft van het peloton dat dan op 1 minuut van de kop van de koers volgt.
Op 10 km van het einde gaat Tiesj er samen met Gilbert van door en met zijn twee slagen ze er in de drie achtervolgers op de kop van de wedstrijd nog bij te benen. Vooraan is Kragh Andersen intussen weggereden van zijn twee metgezellen, Terpstra en Cosnefroy.
Andersen wint. In de spurt voor de 4de plaats wordt Tiesj 3de achter Naessen en Madouras en voor Van Marcke en Gilbert. Daarmee wordt hij 6de in de einduitslag. Een opsteker na de dip op het WK in Innsbruck.