De weerman had aprilse grillen en maartse buien beloofd maar daar beslisten de weergoden in laatste instantie anders over. Geen regen maar fris en zonnig lenteweer. Maar het hoeft geen regenweer te zijn om een mooie koers te krijgen. En dus het werd een mooie koers!
Na enig geharrewar tussen vrouwen- en mannenkoers, kan de oorspronkelijke kopgroep van 8 aan de voet van de Kluisberg met meer dan 2 minuten voorsprong de wedstrijd terug op gang brengen. Maar wanneer even verder een valpartij het peloton in twee breekt, kan uit de eerste helft van het peloton bij de eerste beklimming van de Knokteberg een achtervolgende ontsnapping ontstaan met daarin een ontketende Mathieu Vanderpoel.
De vroege vluchtersgroep wordt gereduceerd tot 2: Nelson Oliveira en Pöstelberger zijn de enige taaie overblijvers. Bij de tweede beklimming van de Knokteberg maakt Tiesj met in zin wiel Jungels de sprong naar de groep Vanderpoel. Tiesj gaat sterk door en alleen Jungels, Turgis en Vanderpoel gaan mee. Vooraan krijgt Oliveira mechanische problemen. Pöstelberger wordt opgeslokt en er ontstaat zo een kopgroep van 5. Deze 5 werken goed samen en wat het peloton, vnl. onder aanvoering van FDG ook probeert, de 5 blijven voorop.
Tiesj die weet dat hij in de spurt weinig kans maakt probeert nog een late uitval in de laatste km maar Jungels dicht onmiddellijk het gat. De spurt met 5 is onafwendbaar. Een sublieme Vanderpoel wint. Tiesj wordt, kort na zijn ontsnappingspoging, 5de.