Uitzonderlijke tijden brengen uitzonderlijke koersen. De Amstel Gold Race, bekend voor zijn vele kleine bochtige straatjes waar het telkens positioneren is om niet uit de kop van de koers te verdwijnen, wordt dit jaar op een circuit gereden. Wel met drie pittige beklimmingen. Door het afwerken van de wedstrijd over meerdere ronden over één en hetzelfde circuit krijgt het wel iets van een wereldkampioenschap met dit verschil dat het over ‘slechts’ 218,6 km gaat.
Het verloop is ook vergelijkbaar met het verloop van een WK. Een groep van 10 krijgt vrijgeleide tot op 25 km van het einde wanneer Loïc Vliegen als laatste van de vroege vlucht aan de voet van de Bemelerberg wordt ingelopen. We zien Tiesj daar vooraan in het peloton. De jonge Ide Schelling van Bora gaat nog een tijdje voor het peloton uitrijden maar bij de laatste passage op de Cauberg zijn het de grote kleppers die de koers naar hun hand zetten. Van Aert, Alaphilippe en Pidcock nemen wat afstand maar worden toch weer geremonteerd door o.a. Schachman, Carapaz, Kwiatkovski, Valverde. Tiesj volgt met wat nog overblijft van het peloton, een 25 man, op korte afstand.
Ineos is met 3 man sterk vertegenwoordigd in de kopgroep. Kwiatkovski is de eerste die de anderen het vuur aan de schenen legt maar een sterke Schachman brengt de anderen terug. Ook wanneer Pidcock op 13 km voor de finish aanvalt is het Schachman met in zijn wiel Van Aert die de jonge Brit remonteert. De definitieve ontsnapping is daarmee een feit. Tussen deze drie zal het uitgemaakt worden.
In wat waarschijnlijk de geschiedenis zal ingaan als de overwinning van Van Aert met het kleinste verschil moet Pidcock het met 1 mm aan Van Aert laten.
Achter de drie is het samengelopen en op de 3 seconden van de winnaar wint Matthews de spurt voor de vierde plaats. Tiesj wordt 15de.