Het lijkt wel alsof de provincie West-Vlaanderen nog de enige streek is waar Belgische Kampioenschappen worden verreden: 2020 Anzegem, 2021 Waregem, 2022 Middelkerke, 2023 Izegem….wat het in 2024 wordt weten we nog niet. Het betekent wel dat we vrij vaak vrij vlakke parcoursen krijgen wat echter niet betekent dat dit geen aantrekkelijke wedstrijden hoeven te zijn. Zie maar het BK van dit jaar.
Een wedstrijd over meer dan 220 km met heel veel bochten, een paar kasseistroken en een helling (Holstraat) van een 1 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,6 % en een maximum van 7 % die 4 keer overbrugd moet worden.
Na een heel verwacht procédé van een relatief vroege vlucht van 4 renners opent de finale eigenlijk bij de eerste passage over deze ‘puist’. Na een aanzet van Campenaerts trekt Tiesj stevig door en er ontstaat een kleine scheur na de 10de man maar de poging gaat niet door. Even verder gaan Lampaert en De Bondt met hun twee op zoek naar de vroege vluchters. Er ontstaat aldus een kopgroep van 6 man maar veel ruimte krijgt die niet van het peloton dat onder aanvoering van Alpecin Fenix de ontsnapping onder controle houdt. Op 32 km van het einde haken vooraan 3 man af en komt Jasper De Buyst de overgebleven 3 man versterken maar de ontsnapping is ten dode opgeschreven en op 28 km van de finish is alles te herdoen.
Tiesj is in de finale zelden weg uit de eerste 20. Gilbert probeert bij de voorlaatste passage in de Holstraat weg te komen maar wordt net voor de top bijgehaald. Wanneer Van Aert en Evenepoel in de afdaling van de Holstraat, op zo’n kleine 25 km van de streep, doorgaan, reageren Tiesj, Stuyven, Campenaerts en Vliegen en komen tot op 10 meter van de twee vluchters maar laten dan na het gat helemaal toe te rijden. De kop van wat nog overblijft van het peloton sluit terug aan bij de vier. Alleen Eduard Theuns knalt nog naar de twee ontsnapten. De rest kijkt naar Alpecin Fenix om het gat te proberen toerijden. Tevergeefs. Met 2 hardrijders en een sterke Theuns bijt het peloton zijn tanden stuk op de drie leiders. Na nog enkele verwoede pogingen van Evenepoel om de spurt te ontlopen is het uiteindelijk Van Aert die het laken naar zich toetrekt en straks een jaar lang in de tricolore trui mag rondrijden.
Tiesj eindigt in de achtervolgende groep die tot op 50 meter is genaderd op een 14de plaats.