Zomerdag op 18 april in Huy! En dat zullen de renners geweten hebben. Met temperaturen die opliepen tot tegen de 30 graden op de Muur van Huy en ploegen die besloten hadden er eens een andere Waalse Pijl van te maken werd het een ware uitputtingsslag voor de renners.
De vroege ontsnapping kreeg nooit echt veel ruimte door de controle van Movistar maar dit sloopte wel de troepen van Alejandro Valverde. Wanneer er later ook nog eens een kopgroep van 24 met daarin Thomas Marzyncki en Tosh Vander Sande ontstaat is het terug Movistar die aan de bak moet.
Uit die groep van 24 komt in de finale een selecte groep van 6 op kop van de wedstrijd met o.a. Nibali, Kangert, Schachmann, Haig. Op zo’n 20 km van de aankomst halen die tot een minuut voorsprong op wat nog overblijft van het peloton met daarin nog Tiesj, Jelle Vanendert en Tim Wellens.
Lotto Soudal beseft dat er moet gehandeld worden wil men niet achter de feiten aanlopen. Tiesj zet zich op kop van de groep en legt er de pees op. Hij brengt de groep tot op 20 seconden terug. Intussen zijn we tot op een 6 km van de finish gekomen.
Vooraan gaan Schachmann en Haig alleen door. Zij houden stand tot op de Muur.
Tijdens de laatste klim naar de streep ontbindt Jelle Vanendert zijn duivels in een poging Tim Wellens in stelling te brengen voor de laatste 200 meter. Tim moet Jelle echter laten gaan en alleen Alaphilippe en Valverde kunnen Jelle nog remonteren die knap derde wordt. Alaphilippe wint.
Tiesj, die het vanaf 6 km voor het einde liet lopen, komt binnen als 52ste op 3’56” maar kijkt tevreden terug naar zijn eerste Waalse Pijl. En zoals Eddy, de grootste allertijden, later die avond zou zeggen ‘er zat poeier achter, had hij (Tiesj dus) niet gereden de 6 waren nooit teruggepakt !
